จระเข้อเมริกัน

จระเข้อเมริกัน ( Crocodylus acutus ) เป็นสายพันธุ์ของcrocodilianพบในNeotropics มันเป็นที่แพร่หลายมากที่สุดของสี่สายพันธุ์ที่ยังหลงเหลือของจระเข้จากอเมริกาที่มีประชากรจากปัจจุบันฟลอริดาตอนใต้และชายฝั่งของเม็กซิโกไปทางใต้เท่าเปรูและเวเนซุเอลา

ที่อยู่อาศัยของจระเข้อเมริกันส่วนใหญ่ประกอบด้วยพื้นที่ชายฝั่งทะเล [3]นอกจากนี้ยังพบในระบบแม่น้ำแต่มีแนวโน้มที่จะชอบความเค็มที่มีผลในสายพันธุ์ชุมนุมในทะเลสาบน้ำกร่อย , ป่าชายเลนหนองน้ำบึง , Caysและเกาะเล็ก ๆ จระเข้อื่น ๆ ก็มีความอดทนต่อน้ำเค็มเนื่องจากต่อมใต้ลิ้น แต่จระเข้อเมริกันเป็นเพียงสายพันธุ์อื่นที่ไม่ใช่จระเข้น้ำเค็มที่จะมีชีวิตอยู่และเจริญเติบโตในน้ำเค็ม [4]พวกเขาสามารถพบได้บนชายหาดและการก่อตัวของเกาะเล็ก ๆ ที่ไม่มีแหล่งน้ำจืดเช่นบางเกาะและเกาะเล็กเกาะน้อยทั่วบาฮามาสและแคริบเบียน พวกเขายังพบในทะเลสาบhypersaline หนึ่งในดาวเคราะห์ที่ใหญ่ที่สุดที่รู้จักกันคบLago Enriquillo [5]

ชาวอเมริกันเป็นหนึ่งในสายพันธุ์จระเข้ที่ใหญ่กว่า เพศชายสามารถเข้าถึงความยาว 6.1 ม. (20 ฟุต 0 นิ้ว) มีน้ำหนักมากถึง 907 กก. (2,000 ปอนด์) [5]โดยเฉลี่ยแล้วเพศผู้ที่โตแล้วจะอยู่ในช่วง 2.9 ถึง 4.1 ม. (9 ฟุต 6 ในถึง 13 ฟุต 5 นิ้ว) ซึ่งมีความยาวถึง 400 กิโลกรัม (880 ปอนด์) [6]เช่นเดียวกับสายพันธุ์จระเข้อื่น ๆ ตัวเมียมีขนาดเล็กกว่า; ไม่ค่อยยาวเกิน 3.8 ม. (12 ฟุต 6 นิ้ว) แม้ในประชากรที่มีร่างกายแข็งแรง [7]

เช่นเดียวกับจระเข้ขนาดใหญ่อื่น ๆ จระเข้อเมริกันอาจเป็นอันตรายต่อมนุษย์แม้ว่ามันจะไม่ก้าวร้าวเหมือนสายพันธุ์อื่น

จระเข้อเมริกันอธิบายโดยจอร์ชสคูวิเยร์ใน 2350, [9]และกลายเป็นที่รู้จักในฐานะ "จระเข้ - จมูกแหลม" ในปีพ. ศ. 2365 คอนสแตนตินซามูเอลราฟิเนสเกสัสกล่าวว่าในความเป็นจริงแล้วสายพันธุ์จระเข้ [10]

สปีชีส์ถูก redescribed เป็นCrocodylus floridanusโดยWilliam Temple Hornadayในปี 1875, [11] [12]เมื่อ Hornaday และCE Jacksonถูกส่งไปที่Floridaเพื่อเก็บซ่อนจระเข้ เมื่อได้ยินเรื่อง "เกเตอร์อายุมาก" ในอาร์คครีกที่หัวอ่าวบิสเคย์น Hornaday และสหายของเขาก็ค้นหาและรายงาน:

ในเวลาไม่กี่ชั่วโมงเราก็เห็นเขาออกไปบนฝั่งในเลื่อยหญ้า เขาเป็นสัตว์ประหลาดขนาดใหญ่ - เป็นวาฬที่สมบูรณ์แบบของชาวซาอุรีสีเทา - และด้วยพลังทั้งหมดเขาเป็นจระเข้แท้! [13]
floridanus Crocodylusขณะนี้ถือว่าไม่ถูกต้องจูเนียร์ไวพจน์ของซี acutus [14] [15]

ลักษณะ[ แก้ไข]
 
กะโหลกศีรษะจระเข้อเมริกันขนาดใหญ่
 
จระเข้อเมริกันผู้ใหญ่
จระเข้อเมริกันเป็นสายพันธุ์ที่มีไข่ดกสูง (ไข่ 38 ฟอง; ความดกของไข่มากกว่า 20 หลังจากอายุ 15 ปี) โดยมีอัตราการรอดชีวิตสูงและช่วงชีวิตที่ยาวนาน [16]เช่นเดียวกับจระเข้ที่แท้จริงจระเข้อเมริกันเป็นสัตว์สี่เท้าสี่ขาสั้นเตี้ย หางที่ยาวและทรงพลัง และเกล็ดซ่อนกับแถวของ ossified scutesวิ่งลงหลังและหางของมัน [17]จมูกของมันยาวและมีกรามแข็งแรงคู่หนึ่ง ดวงตาของมันมีเมมเบรนสำหรับการป้องกันพร้อมกับต่อมน้ำตาซึ่งผลิตน้ำตา

จมูก , ตาและหูจะตั้งอยู่ด้านบนของหัวของมันเพื่อให้ส่วนที่เหลือของร่างกายสามารถปกปิดใต้น้ำสำหรับการโจมตีแปลกใจ [17] ลายพรางยังช่วยให้เหยื่อกินอาหารด้วย จมูกยาวและแคบกว่าของจระเข้อเมริกันแต่ที่กว้างขึ้นโดยเฉลี่ยกว่าจระเข้ Orinoco จระเข้อเมริกันนั้นมีสีซีดและเทามากกว่าจระเข้อเมริกันที่มีสีเข้ม โดยทั่วไปแล้วสายพันธุ์จระเข้นี้คลานบนท้องของมัน แต่มันก็สามารถ "เดินสูง" ได้เช่นกัน [18]ตัวอย่างขนาดใหญ่สามารถชาร์จได้เกือบ 10 ไมล์ต่อชั่วโมง (16 กม. / ชม.) [19]พวกเขาสามารถว่ายน้ำได้ที่ความเร็วสูงสุดเท่าที่ 20 ไมล์ต่อชั่วโมง (32 กม. / ชม.) โดยการขยับร่างกายและก้อยในแบบที่เต็มไปด้วยเลือด แต่พวกเขาไม่สามารถรักษาความเร็วนี้ไว้ได้ [20]

ผู้ใหญ่มีสีเทาอมเขียวที่มีสีขาวหรือสีเหลืองด้านล่างในขณะที่เด็กและเยาวชนมีแถบคาดแถบสีดำที่หางและหลัง

 
จระเข้อเมริกัน
จระเข้อเมริกันบางครั้งก็สับสนกับจระเข้ของมอเรเลตซึ่งเป็นสายพันธุ์เล็ก ๆ ที่มีถิ่นกำเนิดในเม็กซิโก

สนับสนุนบทความโดย 918kiss